13 Nisan 2015 Pazartesi

TRENDEKİ KIZ & PAULA HAWKINS

 
 
 
 
 
 
Kitabın yayınlanacağını duyduğum andan itibaren merakla beklediğim kitabı nihayet bitirmiş bulunmaktayım. Bitirincede oturup hemen yazamadım uzun uzun düşündüm çünkü şok edici bir sonla şaşkına düşmüştüm.Ters köşe oldum ve yazarın kurgusuna hayran kaldım.
 
İthaki Yayınları her daim kaliteli eserler ile bizi buluşturuyor,editasyon kusursuz oluyor ve özenle seçilmiş kitaplar okuyoruz.Kitabın kapağı kesinlikle harika uzun zamandan beri böyle güzel bir kitap kapağına rastlamamıştım..,
 
Trendeki Kız,yazarın ilk polisiye romanı imiş.Bence devam etmeli çünkü her zaman böyle güzel psikolojik tahliller yapan kitaplara rastlamıyoruz.
Kitabımız 3 farklı kadının ağzından anlatılıyor.
 
RACHEL;eşi Tom'dan alkol sorunu yüzünden ayrılmak zorunda kalsada ona hala deli gibi aşık ,aynı zamanda aldatılmayı hazmedemeyen bir kadın.
 
MEGAN;eşi Scott ile birlikte tren yolu güzergahında yaşayan,dışarıdan bakıldığında mutlu bir evliliğe sahipmiş gibi görünen bir kadın.Bir gün ortadan kayboluyor ve nasıl bulunduğunu okuyarak anlayalım diyorum :)
 
ANNA;Tom'un Rachel'den sonraki eşi.Eşini ve bebeğini çok seven fakat kocasının eski eşi tarafından rahatsız edilmekten hoşlanmayan bir kadın.
 
Rachel,her gün geçerken hayaller kurduğu ailede yaşanan gariplikler üzerine olaya müdahil olarak dedektifler ve Scottla birlikte olayı çözmeye çalışan alkolik ve obsesif bir tip.Zaman zaman yaşadığı bilinç kaybı nedeni ile olayları anlamlandırmamaktadır.Etrafa güven telkin etmeyen bir kişilik sergilesede olayların düğümünü çözülmesinde etkili olacaktır.
 
Karakterler özelliklede Rachel,inanılmaz etkileyici bir kişilik olarak kitapta yer almaktadır.360 sayfa olan kitap oldukça akıcı bir dille sizi sıkmıyor.
 
Kesinlikle tavsiye ediyorum,okumadan geçmemeli...
 
 

 
 
"Tek istediğim her şeyi unutup eve gitmekti.Tren istasyonuna doğru yürüken sırtımı her şeye dönmeye hazırdım.Sonra tren yolculuğunu, o hatta her gün evin önünden -Megan ile Scott'un evinin- geçip gittiğim yolculukları düşündüm."


"Artık bu konu benim için kapanmalıydı.Bütün bu süre boyunca hatırlamam gereken,gözden kaçırdığım bir şey olduğunu düşünmüştüm.Ama yoktu.Önemli bir şey görmemiş ve korkunç bir şey yapmamıştım."



Fotoğraflar için DEMET AKPINAR CELLAT'a teşekkürler....

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder